کد مطلب:94518 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132
[صفحه 265] پس از من تو ای خاك بصره، چه رزمندگان گناهكاری كه سوار بر مركب فساد، خاك فتنه بر سرت ریزند! قیام قیامت، آن روزی است كه خداوند جملگی آدمیان را- چه دیر رفته و چه زود رفته- برای نیك و بدكردارشان، و بخاطر جز او پاداششان، گرد هم آورد. در آن روز همه در برابر خدا بحال كرنش و تواضع می ایستند. آب شرم همچون لجام، اطراف دهانشان را فرا میگیرد و لرزش زمین، آنان را میلرزاند رستگارترین آنان كسی است كه به سبب كار نیك، پای خود را استوار گردانیده و برای آسایش خویش مكانی وسیع و نیكو بدست آورده باشد [صفحه 266] اما... پس از من چه فتنه ها كه همچون لحظات تاریك و ترسناك شب پدید آید فتنه هائی كه هیچ رستاخیز كننده ای یارای مخالفت با آنها را ندارد. آن فتنه ها، همچون چابك سواری كه مركب خود را زین بسته و دهنه زده باشد، سخت بسوی شما می تازد و سواركارش به تاخت، مركب خود را به پیش میراند. فتنه جویان و فسادگران، آزار و زجرشان بیشتر از تاراج و غارتگریشان است. گروهی كه این یاغیان، آنانرا ذلیل و خوار میپندارند، در آسمانها به نیكنامی و نیكوكاری مشهور ومعروفند آنان در این گیتی برای رضا و خشنودی خداوندشان، با فتنه جویان عصیان طلب، پیكار میكنند در آن هنگام كه فتنه و فساد از كنام گناه به زشتی سر بر آرد، وای بر تو ای بصره! كه از سپاهیان خشم خداوندی چه ها خواهی كشید! سپاهیانی كه با همه بسیاریشان، گرد و غبار و هایهوئی نكنند. زود باشد كه ساكنان خاك تو، به مرگ خون آلودی مبتلا شوند و از شدت قحطی، جهان در نظرشان تار و غبار آلود جلوه كند
صفحه 265، 266.